Alm. Pica (m), Fr. Pica (m), İng. Pica. Uygun olmayan veya yenilmesi âdet olmayan maddelerin yenmesi alışkanlığına verilen ad. Bu durum hayâtın ikinci altı ayı içinde normal gelişimin bir dönemi olarak belirir. Çocuk eline ne geçirirse ağzına götürür ve yer. Ancak bunun uzun sürmesi ve hele bulûğ çağına kadar devam etmesi tamâmen anormaldir.

Pica’nın en çok görülen ve ülkemizde de Güneydoğu ve Doğu Anadolu’da rastlanan şekli “toprak yeme”dir. Bu çocuklarda demir eksikliği anemisi, karaciğer ve dalak büyümesi, tenasül organlarının gelişmemesi ve boy kısalığı ile beraber bulunabilir. Toprak yiyen çocuk ve gençte zekâ geriliği de olabilir. Tedâvisi kolay değildir. Çocuk hastâneye yatırılır, mineral, vitamin eksiklikleri telafi edilir. Psikolojik tedâvi uygulanır. Menfî yöndeki âilevî tesirler ortadan kaldırılmaya çalışılır.

Hâmilelik döneminde görülebilen ve halk arasında “aşerme” diye tâbir edilen hâdise de bir picadır ve genellikle psikolojik kaynaklıdır.