(1858 Kiel, Almanya - 1947 Göttingen, Almanya) Alman fizikçisi. Münih ve Berlin'de okuduktan sonra, 1879 yılında doktora eğitimini tamamladı. Tezi termodinamiğin ikinci yasası üzerineydi. Önce Kiel Üniversitesinde öğretim üyesi oldu. 1889'da da Berlin Üniversitesinde fizik profesörlüğüne atandı. 1928'de emekli oldu. 1919 yılında Nobel Fizik Ödülünü kazandı. Planck'ın en önemli başarısı, kuvantum fiziğinin doğmasına yol açan buluşudur. Planck, gözlemlediği olguyu açıklayabilmek için, matematiksel hesaplamalarında, enerjinin, çok küçük de olsa, ölçülebilir nicelikte enerji paketçileri, yani kesintili bir biçimde ortaya çıktığını varsaymıştı. Bu enerji paketçiklerini "kuvantum" olarak adlandırdı ve 1900 yılında Kuvantum Kuramı'nı önerdi.

Planck sabiti olarak bilinen sayı da, ilk kez 1900 tarihli bu ünlü makalesinde ortaya çıktı. Kuvantum kuramı, fiziksel dünyanın daha iyi kavranmasında anahtar rolü oynadı.

Planck ömrü boyunca büyük acılar yaşadı. İlk eşinin ölümünden sonra, dört çocuğu da Birinci Dünya Savaşı'nda öldü.

Faşizmin egemenliği altındaki Almanya'da da, Planck'ın ilk eşinden kalan tek oğlu Hitler'e suikast suçlamasıyla yakalananlar arasındaydı ve idam edilecekti. Nazi yöneticileri Max Planck'a şu öneriyi götürdüler; "Nazizme inanç ve bağlılık duyurusunu imzala, oğlun idamdan kurtulsun". Planck, oğlunun ölümü pahasına Nazizmi destekleyen bu bildiriyi imzalamadı.