Alm. Polyvinylchlorid (n), Fr. Polyvinylchlorure (m), İng. Polyvinylchloride. Çok mükemmel elektrikî ve fizikî özelliklere bir arada sâhip olan, ısıtıldığı zaman yumuşayıp tekrar sertleşebilen sağlam ve kopmayan bir polimer. Çoğunlukla, plâstik (şekil verilebilen yumuşak katı) halinde veya sert kırılgan tipleri üretilir. Polivinil klorürün başlangıç maddesi (monomeri) vinil klorürdür

Vinil klorür ya asetilenden veya etilenden elde edilir:

Polivinil klorür elde edilirken katalizör olarak peroksidler kullanılır.

Yüksek sıcaklıkta polivinil klorür HCl kaybetmeye meyillidir. Bu yüzden son bileşime kararlılık verebilecek kalsiyum karbonat gibi bileşikler katılır.

Plâstik şeklindeki polivinil klorür yumuşak madde olup, bundan şeffaf perdeler, yer muşambaları, yağmurluk pardesüler, plâstik leğenler, oyuncaklar, şişe kapakları, protez şekilleri ve ince ambalaj maddesi yapılır. Sert polivinil klorür ise, ses kayıt plâkları, boru, kimyâsal maddelere dayanıklı kaplar yapımında ve tel kaplamada kullanılır.