Türk alfabesinin yirmi ikinci, Osmanlı elifbâsının beşinci, on beşinci ve on yedinci harfleri. Osmanlı Türkçesinde, “S” sesini belirtmek için peltek olan “se”, “sin” ve “sad” olmak üzere üç ayrı işâret kullanılmıştır. Katı sızmalı ve titreşimsiz bir diş sessizidir.

Eski Türk (Yenisey ve Orhun) kitâbelerinde kalın ve ince sesliler için iki ayrı s işâreti kullanılmıştır. Uygurcada s ve ş için özel bir işâret vardır.

S sesi Ana Türkçeden beri bütünTürk lehçelerinde kelime başında, ortasında ve sonunda kullanılan bir sestir. Su, sol, semiz, söğüt; eski, yastık, kısrak; kes, es, kıs gibi.