edebiyat târihçisi. 1901 senesinde Bursa’da doğdu. Babası Kolağası Ali Efendidir. İlk tahsiline Üsküdar İttihat ve Terakki Mektebinde başladı. Daha sonra Üsküdar Sultânisini ve İstanbul Dârülfünun Edebiyat Fakültesini bitirdi. 1921 senesinde Meşihat Dâiresince imtihan edilerek Hallaç Baba Sâdi Dergâhı Şeyhliğine tâyin edildi. Dergahlar kapanıncaya kadar bu göreve devam etti. Dergahlar kapatıldıktan sonra Ankara, Konya ve İstanbul’da edebiyat öğretmenliği yaptı. 1943’te Bâyezîd Devlet Kütüphânesi Müdürlüğüne tâyin edildi. Bu vazîfedeyken 25 Nisan 1946’da vefât etti.

Sâdeddin Nüzhet, Edebiyat târihiyle ilgili çalışmalarıyla meşhur oldu. Halk edebiyatının tesirinde kalarak araştırmalarında bu alana ağırlık verdi. Edebiyat hayâtına şiir yazarak başlayan Sâdeddin Nüzhet’in eserlerinde büyük bir vesika zenginliği, araştırmalarda titizlik ve mukâyese dikkati çeker. Eserlerinin bir kısmını tamamlayamamıştır.

Eserlerinden bâzıları şunlardır:

1) Konya Vilâyeti Halkiyât ve Harsiyâtı’ndan (1926), 2) karacaoğlan (1927), 3) Gevherî (1928), 4) Gedâî (1933), 5) Kuloğlu (1933), 6) Hengâmî (1933), 7) Silleli Sürûrî (1934), 8) Âşık (1934), 9) Âşık Ömer (1936), 10) Şeyh Gâlib (1932), 11) Neşâtî (1935), 12) Şeyh-ül-İslâm Bahâî (1933) 13) Sabûhî (1933), 14) Bâkî (1935), 15) Pir Sultan Abdal (1929), 16) Bektâşî Şiirleri ve Nefesleri (1944-46 2 cilt), 17) Hatâyî, 18) Türk Şâirleri: 4 cilt olup en önemli çalışmasıdır. Tamamlayamamıştır. 19) Türk Mûsikîsi Antolojisi (1942, 2 cilt).