(1487 Erdebil, İran – 1524 Erdebil, İran) Safevi Devleti'nin kurucusu olan Şah İsmail, 1487 yılında Erdebil'de dünyaya geldi. Babası Şeyh Haydar, Akkoyunlu hükümdarı Yakup Beye karşı yaptığı savaşta hayatını kaybetti. Üç yıl hapis hayatı yaşayan Şah İsmail, esaretten kurtulduktan sonra mücadelelere girişti. 1501 yılında Akkoyunluların elinde bulunan Tebriz'i ele geçirerek kendisini İran Şahı ilân etti. Kısa sürede gerçekleştirdiği fetihlerle bugünkü İran topraklarının tümünü ve Irak'ın bir bölümünü ele geçirdi.

Şah İsmail, 1507 yılında Erciş, Ahlat ve Bitlis'i alarak Elbistan'a kadar ilerledi. Kısa zamanda devletinin sınırlarını genişleten Şah İsmail, iki güçlü rakiple karşı karşıya geldi. Bunlar doğuda Özbekler, batıda Osmanlılardı. Şah İsmail, Osmanlı Devleti'ni yıkmak için Anadolu'yu karıştırmayı düşünüyordu. Osmanlı şehzadeleri arasındaki saltanat mücadelesinin yoğun olduğu bir dönemde, Şah İsmail'in Anadolu'ya gönderdiği Nur Ali Halife, kendisine katılan Türkmen süvarileriyle Tokat'a girdi ve burada Şah İsmail adına hutbe okuttu. Ayrıca Şahkulu da Antalya'da bir isyan başlattı.

Yavuz Sultan Selim tahta geçince, taht mücadeleleri bitti. Yavuz Sultan Selim ilk olarak Anadolu'daki Şah İsmail taraftarlarına karşı harekete geçti. Anadolu'daki Şah İsmail taraftarlarını ortadan kaldıran Yavuz Sultan Selim, savaş hazırlığı yapmaya başladı. Hazırlıklarını tamamlayan Yavuz Sultan Selim, 1514 yılında Çaldıran Ovası'nda yapılan savaşta Şah İsmail'i yenilgiye uğrattı. Bu yenilgiden sonra eski cesaretini kaybeden Şah İsmail, günlerini ayrı ayrı şehirlerde geçirdi; 1524 yılında hayatını kaybetti. Hatayi mahlâsıyla şiirler de yazan Şah İsmail, Azeri edebiyatının 16. yüzyıldaki en önemli temsilcisi sayılır.