Rus nükleer fizikçi. Rusya’da kısıtlı olan insan haklarının kazanılması için mücâdele etmiştir. 21 Mayıs 1921’de Moskova’da doğdu. 15 Aralık 1989’da Moskova’da öldü. Fizik öğrenimi gören Saharov, 1947’de doktorasını bitirdi. 1953’te SSCB Bilimler Akademisi tam üyeliğine seçildi. Hidrojen bombasının yapım çalışmalarını gerçekleştirip denetimli çekirdek kaynaşmasının (füzyon teorisinin) temellerini attı.

1961’de Başbakan Kruşçev’in 100 megatonluk bir hidrojen bombasının atmosferde denenmesi yönündeki plânına, bu deney sonrasında meydana gelecek radyoaktif serpintinin yaygın hastalıklara sebep olabileceğini söyleyerek, karşı çıktı.

1968’de Batı ülkelerinde yayınlanan (La Libertè intellectuelle en U.R.S.S. et la Coexistence’ı) Sovyetler Birliğinde Düşünce Özgürlüğü ve Bir Arada Yaşama adlı kitabıyla nükleer silahların azaltılması gerektiğini savundu. Komünist ve kapitalist sistemlerin bozuk taraflarını ortaya koydu. 1971’de İnsan hakları savunucularından Yelena G. Bonner ile evlendi. 1975’te NobelBarış ödülünü kazandı.

Saharov, Sovyet Yönetimince ülke içinde çeşitli baskılar uygulamak, ülke dışında da düşmanca bir politika tâkip etmekle suçlandı ve 1980’de Gorki’ye sürüldü. Sovyet yönetiminin kendisine verdiği bütün nişanlar alınmasına rağmen, Bilimler Akademisi Üyesi olarak kaldı. 1986’da sürgün cezâsı kaldırılıp Moskova’ya dönmesine izin verildi.