Sanatçı; evreni, çevreyi, toplumu, insanı hiçbir ayrım gözetmeksizin algılama ve duyumsama zorunluluğunda olan, duyarlılığı keskinleşmiş kişidir. Sanatçı bu algılamalar sonunda elde ettiği verileri; bir estetik tavır, bir sanatsal amaç ve büyük bir ustalıkla yoğurup yorumlayıp tekrar insanlığa aktarır. Böylece sanatçı, bir çeşit kültürün dönüşümlü gelişim aracı olma yükünü de üzerine alır.

Bir sanatçının her şeyden önce bir sanatsal amaca sahip olması gerekir, Yani sanatçının bir sanat kaygısı olmalıdır. Bu sanat kaygısını da estetik bir tavırla, özgürce özgün bir yol, us lüp bularak oluşturmalıdır. Sanatçı kendine uygun bir sanat dili seçmelidir.

Aristo, Yunan Taklit Kuralı'nı benimsemiştir. Bu sanatçıyı daha çok işçi muamelesinde gösteren bir anlayıştır. Günümüzde ise sanat, realizmden başlayarak, sanatın taklitten, dinsel kaygıdan uzaklaşıp kendi doğrultusunda yapıldığı görülür. Çağdaş sanat akımına doğru sanatçı dışarıya açılır, kendini anlatmaya yönelir. Günümüzde sanatçının duygu ve düşünceleri ön planda iken, eskiden sanatçının taklitçiliği ön plandaydı.