Sığırlarda, ağız ve tırnak arasında kabarcıklar görünmesiyle, yüksek ateşle beliren, genellikle arıza bırakan bulaşıcı bir hastalık.

Bu hastalık hayvanların ağız mukozalarında, burun çevresinde, meme başlarında ve tırnaklar arası dokuyla tırnakların deriyla birleşme yeri olan corona bölgesinde, veziküler lezyonlar (içi su dolu torbacıklar), erezyonlar ve ülserlerle karakterizedir.

Hastalığın koyun, keçi, sığır, manda dışındaki öteki doğal konakçıları; domuz, su bufalosu, karaca, geyik, antilop, ayı, lâma, deve, zürafa, fil, rat ve kirpidir.

Sığır ve domuzlar hastalığa en duyarlı türlerdir. İşin aslında her yaştaki hayvanlar hastalığa duyarlıdır. Kalp lezyonları meydana gelen genç hayvanlarda ölüm oranı yüksek seyreder. insanların hastalığa yakalanması çok ender olur. Hastalık Asya, Afrika kıtalarıyla Güney Amerika'nın önemli bir bölümünde ve zaman zaman da Avrupa kıtasının bazı bölgelerinde görülür. İngiltere ve İskandinav ülkelerinde şap hastalığına 50 yıldır rastlanmamaktayken, son yıllarda İngiltere'de sık sık görülmeye başlanmıştır. Bilinen bir tedavisi yoktur. Hastalık çıkan bölge ve çiftlikler karantinaya alınarak hastalıklı hayvanlar imha edilir.