on dördüncü yüzyılda yetişmiş olan tefsir, hadis ve Mâlikî mezhebi fıkıh âlimlerinden. İsmi, İbrâhim bin Mûsâ, künyesi Ebû İshak’tır. Şâtıbî nisbesiyle meşhur olmuştur. Doğum târihi belli değildir. 1388 (H.790) senesinde vefât etti.

Şâtıbî, zamânının tanınmış âlimleri olan İbn-i Fahhar el-Bırî, Ebü’l-Kâsım es-Sebtî, Şerîf Ebû Abdullah et-Tilemsânî, Ebû Abdullah el-Makrî gibi âlimlerden Arabî ve diğer ilimleri tahsil etti. Birçok ilim dalında söz sâhibi oldu. Fıkıhla ilgili mevzularda Selef-i sâlihînin ve büyük âlimlerin sözlerini delil alırdı. Fıkıh, hadis, tefsir, lügat ve dil bilgilerini çok iyi bilirdi. Güzel ahlâk sâhibiydi. İlim okutup talebe yetiştirdi. Ebü’l-Abbâs, Abdullah el-Huffâz onun talebelerindendir.

Eserlerinden bâzıları şunlardır:

1) Kitâb-ül-Muvâfâkât fî Usûl-il-Fıkh, 2) Kitâb-ül-Mecâlis, 3) Şerh-ul-Celîl alel-Hulâsa fin-Nahv, 4) Kitâb-ül-İttifâk fil-İştikâk, 5) Kitâb-ül-İ’tisâm: Bu eserinde, bid’atin târifi ve mânâsı, bid’at ehlinin kötülükleri anlatılmıştır.