Tezeneyle çalınan, gövdesi şişkin, ince, uzun sapı olan, telli halk çalgılarının genel adı.

Sazın gövdesi genellikle kestane ve dut ağacından tek parça oyularak yapılır; sapı da gürgenden yapılır ve gövdeye sonradan eklenir.

Sazlar, büyüklüklerine ve tellerinin sayısına göre adlar alırlar. En küçük olan cura; orta boy olan bağlama; en büyüğü ise meydan sazı, âşık sazı ya da çöğür de denilen divan sazıdır.

Türklerin en eski çalgılarından olan saz, elektronik kültürün etkisiyle değişime uğrayarak elektronik saz olarak da var olmaya devam etmiştir. Günümüzde "saz" sözcüğü her tür müzik aletini ifade etmek için de kullanılmaktadır.