(1900 Mainz, Almanya - 1983 Berlin, Almanya) Alman roman yazarı. Mainz'de bir antikacının kızı olarak dünyaya geldi. Liseyi bitirip tarih, sanat tarihi ve sinoloji okumaya başladı. Üniversiteyi bitirirken "Rembrandt'ın Yapıtında Yahudi ve Yahudilik" adlı tez hazırladı. 1925'te Macar yazar ve sosyologu Lazsio Radvanyi ile evlendi. Komünist Partisine ve Proloter-Devrimci Yazarlar Birliğine girdi. 1933'te Paris'e Alman ordusunun Fransa'ya girmesi üzerine, Marsilya'ya, oradan da Meksika'ya kaçtı. Kendisine Büchner Ödülü verildikten sonra Almanya'ya geri döndü ve Doğu Berlin'e yerleşti. 1952'de Alman Yazarlar Birliğinin başkanı oldu. 1951'de Lenin Barış Ödülü'nü aldı. DDR Edebiyat ödülünü 1951 ve 1959 da iki kez aldı. Daha ilk yazdığı kitaplarda yoksul halkın sorunlarına eğildi.

"Barbara Balıkçılarının İsyanı" adlı kitabı Kleist Ödülü aldı. Bütün yapıtlarında proleter devrimci hareketi, emekçileri birbirine bağlayan düşüncenin devrim düşüncesi olduğunu anlattı. Das Siebte Kreuz adlı romanında, bir toplama kampından kaçan yedi kişinin öyküsünü anlattı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Die Ziegler (1927/28), Barbara Balıkçısının İsyanı (1928), Die Gefaehrten (1932), Der Kopflohn (1933), Die Rettung (1937), Das Siebte Kreuz (1942), Die Toten Bleiben Jung (1949), Die Enstcheidung (1959), Das Vertrauen (1968), Die Überfahrt (1971).