İstanbul’un Harem sırtlarında yer alan büyük bir kışla. Kânûnî Sultan Süleyman Hanın yaptırdığı sarayın yerine Üçüncü Selim 1794-99 arasında ahşap bir kışla yaptırdı. 1807’deki Yeniçeri ayaklanması sırasında kışla yanınca, Sultan İkinci Mahmûd 1827-29 arasında kışlanın yerine Mîmar Krikor Balyan’a kâgir bir kışla yaptırdı. Sultan Abdülmecîd Han zamânında bâzı bölümlerin eklenmesiyle bugünkü hâlini aldı.

Büyüklüğü konusundaki söylentiye göre: Baba-oğul aynı yerde askerlik yapmış, askerlik süreleri boyunca birbirlerini hiç görememişlerdir.

Kışla, Kırım Savaşı sırasında (1853-56) hastâne olarak kullanıldı. 1854-55’te İngilizlerin meşhur hemşiresi Florence Nightingale altı ay kadar burada çalıştı. Birinci Dünyâ Harbi sırasında kışla yeniden orduya verildi. Cumhûriyetten sonra bir süre tütün deposu, 1959-63 arasında ise askerî ortaokul olarak kullanıldı. 1963 senesinde tâmir edilerek Birinci OrduKarargâhı hâline getirildi. 1970’li ve 1980’li yıllardaki sıkıyönetim zamânında kışlada askerî mahkeme görev yaptı. Aynı zamanda askerî tutukevi olarak da kullanıldı. Günümüzde Birinci Ordu karargâhıdır.

Selimiye Kışlası, 200 m x 267 m ebatlarında ortasında büyük bir avlu olan dikdörtgen şeklinde bir yapıdır. Boğaza doğru eğimli bir arâzi üzerinde kurulduğundan, her yönden bodrum katı sayısı değişiktir. Bodrum katların üzerinde üç kat yer alır. Dört köşesinde yedişer katlı birer kule vardır. Kulelerden biri Florence Nightingale müzesi olarak kullanılmaktadır.

Kışla, Türk mîmâri târihinde, İstanbul’un geleneksel görünümünü değiştiren ilk yapılardandır.