Bitki hücre duvarının esas yapısını oluşturan ve glikozdan yapılmış bir polisakkarit. Bitkilere esnekliğini veren, yapılarındaki bu selülozdur. Bitkiler, havadan ve sudan sağladıkları bu elementleri, yapılarında gerçekleşen fotosentez süreciyle şekere dönüştürür ve bunu besi suyu olarak bütün öteki dokularına taşır.

Bitkiye enerji veren, bitkinin gelişmesini ve kendini onarmasını sağlayan besi suyundaki şekerin bir bölümü selüloza dönüşür. Bu selüloz, yeni oluşan hücrelerin çeperinde ve bitkinin zedelenen bölümlerinin onarımında kullanılır.

Marul, kereviz ve tahıl kepeği gibi pek çok yiyecek maddesinde çok miktarlarda selüloz vardır. Doğada çok bulunan bir madde olan selüloz, yapay olarak yapılamaz. Bununla birlikte, özellikle kâğıt ve dokuma sanayiinde çok kullanılan değerli bir ham maddedir. Bitki öldükten ve bütün nemi kuruduktan sonra geriye selüloz kalır.