(1850 Yanya, Bulgaristan - 1904 İstanbul) Türk yazarı ve dil bilgini. Bir Rum ortaokulunda, Fransızca, İtalyanca, Eski Yunanca öğrendi. Medresede Arapça ve Farsça eğitimi aldı. İstanbul'a gelerek İbret ve Hadika gazetelerine yazılar yazdı. Sabah, Tercüman-ı şark gazetelerini, Aile ve Hafta dergilerini çıkardı.

Yazıları ve kitapları II. Abdülhamit tarafından sakıncalı bulunduğu için Trablusgarp'a sürüldü. Sürekli gözaltında tutulması, onun geceli gündüzlü bilimsel çalışmalar yapmasına neden oldu. İlk romanı olan Taaşşuk-u Talât ve Fıtnat"ı yazarak Tanzimat döneminin bellibaşlı yazarları arasına girdi. Türk dili üzerinde yaptığı çalışmalarıyla ün kazandı. Yayımladığı sözlükler dilciler için her zaman kaynak yapıtlar oldu. Dilimizin arınması, gelişmesi için makaleler yazdı. Türkçe için Lisan-ı Osmani yerine ilk kez Lisan-ı Türki denmesi gerektiğini ileri sürdü. Kutadgu Bilig'i ilk inceleyen yazarımız olarak, Orhun Yazıtlarını Türkiye Türkçesine çevirdi. Türklük ve Türkçecilik bilincinin uyanmasında öncü rol oynadı. Cep Kütüphanesi dizisinden ansiklopedik küçük kitaplar yayımladı. Yaklaşık 40 eser yazdı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Seyyit Yanya (1875), Besa yahut Ahde Vefa (1875), Gâve (1876), Sefiller (çeviri, 1880), Robinson (çeviri, 1884), Kamus-i Fransevi (1880), Kamus-i Türki (Türkçe büyük sözlük, 1900), Kamus-ül A'lâm (tarih, coğrafya ve ünlü kişiler ansiklopedisi, 1889), Lisan-ı Türki-i Osmani (1880), Lisan ve Edebiyatımız (1889).