Yerkabuğunun büyük bölümünü oluşturan silikatlar (hacim bakımından %86), Sio4(+4) tetrahedronunun (tedrahedron eş kenarlı, eş açılı ve dört üçgen yüzlü bir piramittir) polimerleşme (zincir oluşturma) eğilimi sonucunda ortaya çıkmıştır. SiO4(+4) grubundaki 4 oksijen atomu, silikon atomunun çevresinde, bir tetrahedron oluşturacak biçimde dizilmiştir. Orto ve nezosilikatların yapısındaki basit SiO4 tetrahedronlarında, oksijen atomlarının tümü her zaman silikon atomuna bağlı değildir. (Mg, Fe)2SiO4 formülüyle gösterilen olivinlerin izomorf dizileri, ilk gruba girer. Değerli bir taş olan topaz (AlSiO4(F,OH)2 ise, ikinci gruptandır. Sorosilikatların karakteristik özelliği, iki SiO4 tetrahedronunun birleşerek Si2O7- grupları oluşturmasıdır. Bu durumda, oksijen atomlarının tümü silikon atomlarına bağlanabilirler (örneğin gehlenit, CaAl(Si, Al)2O7.Ca(Al, Fe)Al2(Si2O7/SiO4/O/OH) genel formülüyle ifade edilen epidot grubunun çeşitli üyeleri de, nezosilikatlara geçişi sağlar. Siklosilikatlar, üç, dört, ya da altı SiO4-tetrahedronundan oluşmuş halkalar içerir. Örneğin beril, Na(Mg, Fe, Mn, Li, Al)3.Al6(Si6O18/(BO3)/OH, F)4, bu gruptandır. Lifli ve dilinimli prizmalar oluşturan inosilikatların yapısında, SiO4-tetrahedronun zincirleri vardır. İki tetrahedronluk birimlerden oluşan proksen zincirleri, üç, beş, ya da yedi tetrahedronluk birimlerden oluşan proksenoid zincirleri ve Si4O11-gruplarından oluşan çift zincirli amfiboller, ayrı kategorilerdedir. Sırasıyla hypersthene, MgFe(Si2O6), wollastonite, CaSiO3 ve gılokofan, Na2(Mg, Fe)3.Al2(Si8O22/(OH)2), yukarıdaki grupların örnekleridir.