Sınıflandırma ve adlandırma, yeryüzündeki canlıların, doğal akrabalık zincirine dayanarak belli bir sisteme göre gruplandırılması ve adlandırılmasıdır. Kapsamlı sınıflandırma çalışmaları, tarihte ilk kez Aristoteles tarafından başlatıldı. Canlıları geniş gruplara ayıran Aristoteles, bunları basit yapılardan başlayarak en karmaşık olanlara doğru sıraladı, ama bu sınıflandırmayı evrimsel bir temele dayandırmadı. 18. yüzyıl ortalarındaysa ünlü botanik bilgini Carolus Linnaeus sınıflandırma ve adlandırma çalışmalarıyla taksonomide yeni bir çağ başlattı. Linnaeus bu çalışmalarından dolayı günümüz taksonomisinin kurucularından sayılır.

Günümüzde genel olarak, canlılar evrimsel ilişkilerine göre sınıflandırılır. Taksonominin temeli, bitki ve hayvanların yapısal özelliklerini, karşılaştırmalı anatomi yardımıyla incelemeye, benzerlik ve farklılıkları karşılaştırmalı genetik, biyokimya, fizyoloji, davranış bilimi ve ekoloji ışığında yorumlamaya dayanır.

Çağdaş sınıflandırma taksonlar adı verilen birimlerden oluşur. En geniş taksonlar âlemlere ayrılır. alemler büyükten küçüğe doğru daralarak sıralanır: sınıf, takım, familya, cins ve tür. Sınıflandırma sisteminin temeli türlere dayanır. Türler akrabalık derecelerine göre belli cinsler altında toplanır. Örneğin; at, eşek ve zebra birbirlerine benzeyen tektoynaklı hayvanlar Equus cinsinde gruplanmıştır. Bu biçimde sınıflandırılan her canlının bir cins ve bir tür adı vardır.