Genellikle genç yaşta başlayan, hastanın kişiler arası ilişkiler ve gerçeklerden uzaklaşarak kendine özgü bir içe kapanıklık hâlinde yaşaması, düşünce, duygu ve davranış bozukluklarıyla ortaya çıkan ruhsal bir bozukluk. Belirtileri eski çağlardan beri tanımlanmış olan hastalık, erken yaşlarda başlaması nedeniyle Alman psikiyatr Emil Kraepelin tarafından erken bunama olarak adlandırıldı. 20. yüzyılın başlarında Eugen Bleuler hastalığın erken dönemde başlaması ve bunamayla sonuçlanmasının zorunlu olmadığını göstererek şizofreni terimini önerdi.

En sık rastlanan ruhsal bozukluklardan biri olan şizofreni 15-45 yaşlar arasında, sıklıkla gençlik çağında başlar. Çocukluk döneminin ilk yıllarında görülen çocukluk şizofrenisi özel ve ayrı bir tür olarak kabul edilmektedir. Şizofreni her tür ruhsal stresle başlayabilir. Hastalığa özgü bir başlangıç biçimi yoktur.

Hastalığın nedenleri ve tedavisi tam olarak bilinmediğinden uygulanacak tedavi konusundaki görüşler de değişebilir. Tedavi her hastada farklı biçimde uygulanır. Ağır vakaların kendilerine ya da çevrelerine zarar vermemeleri için hastahaneye yatırılmaları gerekebilir. Şizofreni tedavisinde 1950'lerden bu yana klorpromazin, haloperidol ve tiyotiksen gibi ilâçlar kullanılır.