Alm. Weide (f), Fr. Saule (m), İng. Willow. Familyası: Söğütgiller (Salicaceae). Türkiye’de yetiştiği yerler: Marmara, Batı, Kuzey, Güney Anadolu ve Karadeniz.

Nisan-mayıs aylarında, yeşilimsi renkli çiçekler açan dört ile yirmi metre yüksekliğinde iki evcikli bir ağaç. Rutubetli yerleri sevdiğinden, dere ve su kenarlarında daha çok yetişir. Kökleri sathidir. Şah ve filizden iyi büyür, âzamî 100 sene yaşar. Söğüt gövdeleri silindirik grimsi renklerdedir. Uzunluğuna çatlaklı kabukları vardır. Yapraklar kısa saplı, uzunca, mızrak şeklinde, ince dişli, kenarlı ve sivri uçludur. Erkek ve dişi çiçekler, tırtıl adı verilen çiçek durumları meydana getirir. Meyveleri bir kapsüldür. Tohumlar oval şekillidir. Kerestesi yumuşaktır.

Anadolu’da bulunan söğüt çeşitleri şunlardır: Keçi söğüdü, boz söğüt, gevrek söğüt, ak söğüt, erguvanî söğüt, sepetçi söğüdü, salkım söğüttür.

Kullanıldığı yerler: Söğüt ağaçlarının genç dallarından sepet yapılır. Mobilya îmâlinde kullanılır. Barut ve kalaycı kömürü olarak kullanılır. Söğüt kabuğundan iştah açıcı, kabız edici ve ateş düşürücü olarak da istifâde edilir.