(1849 Stockholm, İsviçre - 1912 Stockholm, İsviçre) İsveçli romancı, oyun yazarı. Sonradan yoksul düşen bir tüccarın 11 çocuğundan birisiydi. Önce tıp okudu, ama eğitimini tamamlayamadı. İlkokul öğretmenliği ve özel öğretmenlik yaptı.

İlk oyunlarını aktör olmak amacıyla yazdı. Bu arada felsefe okudu. Gazeteye eleştiriler yazdı. Sarayın kütüphane memurluğunda bulundu. İlk önemli oyunu olan Olaf Hoca'yı 1872'de yayımlandı. Düz yazılarında toplumsal eleştirilere yöneldi. İlk romanı Kırmızı Oda, İsveç natüralizminin dönüm noktası oldu. Yeni Ülke adlı romanında da İsveç'i eleştirdi. 1884'te İsviçre'de yoğun bir çalışma yaşamına atıldı, çok verimli oldu. Kötü giden evliliği nedeniyle bir kadın düşmanı oldu ve Evlilik Öyküleri'ni yazdı. Bu kitabı nedeniyle açılan davalar sinirlerini yıprattı. Geçirdiği ruhsal bunalım daha sonra yazacağı birçok yapıtta kendini belli etti. 1887-1889 yılları arasında Danimarka'da yaşadığı süre içinde Matmazel Julie'yi kaleme aldı. 1893'te Berlin'e geçti ve tiyatroda büyük başarı sağladı. İkinci evliliğini yaptı. Daha sonra kendini tamamen doğa bilimsel araştırmalara verdi, fakat pek başarılı olamadı. 1894'ten sonra yalnızlık ve yoksulluk sorunlarıyla karşı karşıya kaldı. Yoksulluk ve depresyonlar dine sığınmasına yol açtı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Arkadaşlar (1886), Matmazel Julie (1888), Bir Delinin İtirafları (1887), Cehennem (1887), Adalılar (1887), Baba (1887), Gustav Adolf (1901), Kristine (1903), Paskalya (1901), Ölüm Dansı (1901), Rüya Oyunu (1902), Masallar (1903), Braenda Tomten, Hayaletler Sanatı, Pelikan.