(1870 Diyarbakır - 1927 İstanbul) Türk ozan ve yazar. Ozan Fâik Ali Ozansoy'un ağabeyidir. Özel öğrenim gördü. Böylece hem doğu hem batı edebiyatlarını öğrendi. Vatan, millet ve özgürlük konularına ilgi duydu. Paris'e kaçarak, orada sekiz ay kaldı. Dönüşünde vilâyet mektupçusu olarak sürgüne gönderildi. İkinci Meşrutiyet'ten sonra Tasvir-i Efkâr gazetesini çıkardı. Basra, Kastamonu, Trabzon, Musul, Bağdat valiliği yaptı. İstanbul işgal edilmesi üzerine yazdığı Kara Bir Gün başlıklı makalesi nedeniyle kurşuna dizilmekten son anda kurtuldu. Ateşli, sert konuşmaları yüzünden işgal kuvvetlerince Malta'ya sürüldü. Sürgünden dönünce yeniden gazeteciliğe başladı ve ölünceye dek Resmi Gazete'de yazdı.

Gizli Figanlar adlı kitabını Namık Kemal'in etkisinde kalarak yazdı. Toplumsal ve ulusal davaları savunan düşüncelerini ve duygularını çarpıcı, vurgulu ve uyumlu bir biçimde açıkladı. Şiirlerinden çok iyi bir düz yazı ustası olarak ünlendi.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Gizli Figanlar (İlk şiirleri, 1906), Fırak-ı Irak (1918), düz yazı; Batarya ile Ateş (1917), Tarihin Yılan Hikâyesi (1922), Çal Çoban Çal (1923), düz yazı ile karışık şiirleri; Malta Geceleri (1924), Mehmet akif (1924), Fuzuli (1926), incelemeleri; İki Dost (1926).