Alm. Sulfonamid (n), Fr. Sulfamide (m), İng. Sulphonamide. Bilhassa bakteri enfeksiyonlarında kullanılan sülfa ilâçlarının ortak adı. Sülfonamit olarak da bilinirler. Sülfamitlerin antibiyotiklerden başlıca farkı, bakterileri öldürmeyip sâdece büyüme ve çoğalmalarını engellemesidir. Sülfamitler bakterilerin üremesini, üremeleri için gerekli olan paraamino benzoik asidin (PABA) yerine geçerek durdurur. İnsan hücreleri çoğalmak için PABA’i kullanmadıklarından sülfamitler insan hücrelerine zarar vermez. Sülfamitlerin çoğunda temel yapıyı oluşturan bileşik sülfanilamittir. Sülfanilamitler sâdece veterinerlikte kullanılır.

Sülfamitler, penisilin ve diğer antibiyotiklerin geliştirilmesine kadar bakteri enfeksiyonlarının tedâvisinde yaygın olarak kullanılırdı. Ancak sülfamitlere dirençli bakterilerin ortaya çıkması, toksikve başka yan tesirlerinin görülmesi sebebiyle günümüzde daha ziyâde veterinerlikte kullanılmakta, tıpta KBB- barsak ve basit idrar yolu enfeksiyonlarında, faydalı olmaktadır.

Hamile ve emzikli kadınların kullanması mahzurludur. Doğuma yakın günlerde ve doğum sonrasında anneye ayrıca birkaç haftalık bebeklere verilince şiddetli sarılık ve hattâ ölüme yol açabilir.

Yan tesirleri arasında başlıca allerjik deri döküntüleri, kaşıntı ve ateş sayılabilir. Bulantı, kusma, başağrısı, halsizlik, rûhî sıkıntı, karın ağrısı, eklem ağrıları ve ışığa aşırı hassâsiyet sık görülen diğer yan tesirleridir. Nâdir olarak da karaciğer bozuklukları, sarılık, anemi (kansızlık), çeşitli kan bozuklukları, morarma, rûhî bozukluklar, böbrek bozuklukları da görülebilir.