Alm. Zeitdauer, Fr. Sourate, İng. Sura. Kur’ân-ı kerîmde âyetlerden meydana gelen bölümler. Lügatte “yüksek rütbe, şeref, yüksek olarak yapılmış binâ” demektir.

Kur’ân-ı kerîmde uzunlukları birbirinden farklı 114 sûre vardır. Araları birbirlerinden besmelelerle ayrılmıştır. En uzunu 186 âyetten meydana gelen Bakara sûresi, en kısası 3 âyetten meydana gelen Kevser sûresidir. Kur’ân-ı kerîmde sıralanış bakımından ilk sûre Fâtihâ, son sûre Nâs sûresidir. Sûrelerin yerleri, Peygamber efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem tarafından bildirilmiştir. Üçüncü Halîfe Osman radıyallahü anh, hicretin 25. senesinde yazdırdığı altı mushafta bu sûreleri yerlerine koymuştur. (Bkz. Kur’ân-ı kerîm)

Sûreler, Peygamber efendimize nâzil oluşuna göre de ikiye ayrılır. Mekke’de inen sûreler Mekkî’dir. Hicretten sonra Medîne-i münevverede inen sûreler de Medenî olarak isimlendirilir.

Mekkî sûrelerin sayısı 86, Medenî sûrelerse 28’dir. Kur’ân-ı kerîmde Tevbe sûresi dışındaki sûreler, besmeleyle başlar. Sûreler uzunluk ve kısalıklarına göre dörde ayrılır. En uzun yedi sûreye (ikinci Bakara sûresinden başlayarak, dokuzuncu Tevbe sûresine kadar olanlara) Seb’üt-tıvâl (en uzun yedi sûre) denir. Âyet-i kerîme sayıları yüz civârında olanlara El-Miûn, âyet-i kerîme sayısı yüzün altında olanlara El-Mesânî denilmiştir. En son sûreler İhlâs, Felâk ve Nâs sûreleridir. Namâz sûreleri diye isimlendirilen sûreler, Kur’ân-ı kerîmin son on sûresidir.