(1861 Kalküta, Hindistan - 1941 Kalküta, Hindistan) Hintli ozan. Tagore'un babası Bhramasama'ın lideri olduğu reform birliğinin dinsel öğretisi Tagore'u çok etkiledi. Hukuk okumak için gittiği İngiltere'de daha çok İngiliz edebiyatı ile uğraştı. 1891'de aile çiftliğinin yönetimini devraldı. Orada kendi eğitim sistemini, pedagojik düşüncelerini uygulama olanağı buldu. 1913'te Nobel Ödülü'nü aldı.

Doğu ile Batı arasında anlayışın gelişmesi için ABD'ye, Avrupa'ya birçok gezi yaptı. Hint, Kurtuluş Savaşı'na gerçek bir vatansever olarak katıldı. Yapıtlarıyla Bengal yazın dilinin kurucusu oldu. 40 ciltlik şiirleri içinde en ünlüsü, Nobel ödülünü alan Gitanjali'dir. Öyküler ve romanlar da yazdı. Goraadlı romanında Brahma olarak yetiştirilen Avrupalı bir çocuğu anlattı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Şiirleri; Sandhya Sangit (1881), Prabhat Sangit (1883), Kedi ve Komal (1886), Sonar Tari (1893), Citra (1895), Kalpana (1899), Kshanika (1899), Naivedya (1901), Sisu (1903), Kheya (1905), Gitanjali (1910), The Gardener (1913), Balaka (1916), Fruit-Gathering (1916), Stary Birds (1916), Prabahini (1925) oyun; Sannyasi (1880), Raja o Rani (1889), Citrangada (1894), Raja (1910), Dankhar (1912) roman ve öyküleri; Nauka Dubi (1901), Gora (1905), The Home and the World (1910), Shesher Kabita (1929).