(1910 Diyarbakır - 1956 Viyana, Avusturya) Türk şairi. Galatasaray Lisesini bitirdikten sonra, Mülkiye okuluna devam etti. Yüksek öğrenimini tamamlamak için Paris'e gitti, ama Almanların Fransa'yı işgal etmesi üzerine yurda dönmek zorunda kaldı. Askerlik görevini tamamlayınca, memurluk ve Anadolu Ajansı'nda çevirmenlik yaptı. Bir süre Toprak Mahsulleri Ofisinde çalıştı. Çalışma Bakanlığında çevirmenlik yaparken hastalandı. Ankara, İstanbul, Diyarbakır'da tedavi gördü. Tedavi için gittiği Viyana'da öldü.

Lisenin son sınıfında Servetifünun-Uyanış ve Muhit dergilerindeki şiirleriyle tanındı. 1946 yılında CHP şiir Yarışması'nda Otuz Beş Yaş şiirinin birincilik kazanmasıyla ünü ülke çapına yayıldı.

Tarancı, biçim kaygısını ön plânda tutmakla birlikte, kimi şiirlerinde ölçüye bağlı kaldı, uyak kullanmadı, kimi şiirlerinde ölçüyü parçaladı, uyaktan ayrılmadı. Sese, sözcüklerin uyumuna önem vererek, konuşur gibi, duru akıcı, bir söyleyişle etkileyici bir anlatım gücü gösterdi. Yaşam, aşk, ölüm temalarını işledi. Bir yandan yaşamın tadını överken, ölümün üstünlüğünü vurguladı. Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin en güçlü ozanlarından birisi oldu. Şiirin yanı sıra, deneme, makale ve mektup türlerinde yazılar yazdı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Şiir kitapları; Ömrümde Süküt (1933), Otuz Beş Yaş (1946), Düşten Güzel (1952), Sonrası (1957).