(1852 İstanbul - 1937 İstanbul) Türk şairi ve oyun yazarı. Özel öğrenim gördü. Zamanının ünlü bilgilerinden ders alarak Paris'te bir okula devam etti. İstanbul'a dönüp Robert Kolejini bitirdi. On üç yaşındayken Tercüme Odasına memur oldu. Babasıyla gittiği Tahran'da Farsça öğrendi. Paris elçilik kâtipliğinden sonra, Rusya'da, Yunanistan'da ve Hindistan'da konsolos olarak bulundu.

Eşi Fatma Hanım Beyrut'ta öldü. Kendisi ünlü Makber şiirini yazdığı sevgili karısını orada gömmeyi uygun buldu. Bir süre Londra elçiliği başkâtipliği ve elçilik müsteşarlığı yaptı. Dört yıl Brüksel elçiliği yaptıktan sonra senato üyeliğine atandı. 1928'de milletvekili olarak hizmet etti.

Bir dönemin şair-i âzamı (en büyük ozanı) olan Hamit, şiir anlayışımızda devrim yaptı. Şiiri eski geleneklerden kurtardı. Batılı anlayışla yeni şiir tekniğini uyguladı. O zamana dek işlenmemiş olan çok değişik temalar işledi. Divan şiiri geleneğini yıkarak yeni bir dil, yeni bir anlatım tarzı yarattı. Günlük yaşam, aşk, doğa, vatan, ulus ve insanlık sevgisiyle ölüm konusunu ele aldı. Şiirine tezat sanatıyla güç kazandırdı.

Konularını genellikle doğu tarihinden aldığı manzum trajediler kaleme aldı. Bir kısmı basılmış kırkı aşkın yapıtlarından yirmi tanesi oyundur.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Şiir kitapları; Sahra (1879), Divaneliklerim Yahut Belde (1885), Makber (1885), Ölü (1885), Bir Sefilenin Hasbıhali (1885), Bunlar Odur (1885), Hacie (Gelin Odası, 1886), İlham-ı Vatan (1915), Tayflar Geçidi (1916), oyun; Macerâ-yı Aşk (1873), Sabr ü Sebat (1875), İçli Kız (1875), Duhter-i Hindu (Hintli Kız, 1876), Tarık (1879), Nazife (1876), Tezer (1880), Nesteren (1876), Finten (1918).