Özbekistan’ın başşehri. Eski Sovyetler Birliği’ndeki şehirler arasında Moskova, Leningrad ve Kiev’den sonra nüfus bakımından dördüncü sırada yer alırdı. İki milyonu aşkın bir nüfûsa sâhiptir. Çirçik Vâdisinde, 450-480 m yükseklikte kuruludur. Çirçik Nehrine bağlı bir çok kanal şehrin içinden geçer. Târihte Çaç, Çaçkent, Şaşkent ve Binkent gibi çeşitli isimlerle anılmıştır. Kuruluşunun mîlâttan önce olduğu rivâyet edilmektedir.

Batı-Doğu arasındaki kervan yolları üzerinde önemli bir ticâret ve el sanatları merkezi olmuştur. Sekizinci yüzyıl başlarında Araplar tarafından fethedildi. On üçüncü yüzyıl başlarında Moğolların eline geçinceye kadar Müslümanlar tarafından idâre edildi. Bir süre Tîmûrlular ve Şeybânîler tarafından idâre edildikten sonra bağımsızlık kazandı. 1809’da Hokand Hanlığı tarafından ilhak edildi. 1865’te Rusların eline geçti. Ruslar zamânında 70.000 nüfuslu, surlarla çevrili bir ticâret merkeziydi. 1867’de yeni Türkistan vâliliğinin idâre merkezi yapılmasından sonra eski şehrin yanında modern bir şehir gelişti. 1917 Ekim devrimi sonrasında şehirde komünist yönetim kuruldu. Taşkent 1918’de îlân edilen yeni Türkistan ÖSSC’nin başşehri oldu. Özbekistan’ın bölünmesinden (1924) sonra ancak 1930’da tekrar başşehir oldu.

Taşkent günümüzde de eski Sovyetler Birliği sınırları arasında kalan Orta Asya topraklarının başlıca ekonomik ve kültürel merkezidir. Tarım ve tekstil makineleriyle, tekstil ürünleri en önemli sanâyi dallarıdır. Şehirde pekçok yükseköğretim ve araştırma kurumu vardır. Özbek Bilimler Akademisi ve Navoy Halk Kütüphânesi başta gelen kurumlardır. 1966’daki büyük depreme rağmen ayakta kalan, Orta Asya ve Kazakistan Müslümanları Kurulunun merkezi olan Barakhan Medresesi de önemli târihi eserlerin başında gelir. Nüfûsun yaklaşık beşte dördü Özbek ve Rus olan Taşkent’te Tatar, Yahûdî ve Ukraynalı azınlıklar da mevcuttur.