İttihat ve Terakki Cemiyetinin çıkarttığı Teşvik-i Sanayi Kanunu, sanayi yapısını milli ekonomi politikası çerçevesinde güçlendirmeyi amaçlıyordu. Ancak Birinci Dünya Savaşı'na değin hem sanayi sermayesi sınırlı bir düzeyi aşamadı hem de yabancıların ve azınlıkların bu alandaki üstünlükleri sürdü. 1923'te İzmir'de yapılan Türkiye İktisat Kongresinin liberal politika amaçlarını onaylamasından sonra, yasa eski biçimiyle yürürlükte kaldı. 1927 yılında gelişmeyi hızlandırmak amacıyla, on beş yıl süreli yeni bir Teşvik-i Sanayi Kanunu hazırlandı. Yasaya göre, uygun görülen işletmelere karşılıksız arazi verilecek, kazanç ve gümrük vergilerinden bağışıklık tanınacak, şirketlerin özel haberleşme hatları kurmalarına kolaylık sağlanacaktı. Özendirilen girişimlerde kural olarak Türkler çalıştırılacak, yalnız yönetici ve muhasebecileri yabancı olabilecekti. Nitelikli iş gücü gerektiğinde; ülke dışından Türklere aynı işi öğretmek amacıyla kısa süreli olarak yabancı işçi getirilebilecekti.