(1867 İstanbul - 1915 İstanbul) Türk şairi. Mahmudiye ortaokulunda başladığı orta öğrenimini Galatasaray Lisesinde birincilikle tamamladı. Yüksek Ticaret Okulunda dersler verdi. Yarışma sonucunda Sultani'nin ilk kısmına Türkçe öğretmeni oldu. İki yıl sonra Robert Kolejine Türkçe öğretmeni oldu. Aynı yıl Serveti-Fünun dergisine geçti. Dergiyi yeni bir kadro, yeni bir sanat anlayışıyla çıkarmaya başlayarak, "Sertveti-Fünun"cular topluluğunu oluşturdu. Dergi hükümet tarafından kapatılınca, "Aşiyan" adını verdiği evine çekildi. İkinci Meşrutiyet'in ilânı üzerine Tanin gazetesini kurdu, ama kısa zaman sonra gazeteden ayrılıp Galatasaray Lisesine müdür oldu. Ancak müdürlükten ayrılıp Robert Kolejdeki öğretmenliğine yeniden döndü ve ölümüne dek yalnız bu işini sürdürdü.

Sanata batılı tutumun yerleşmesini savunarak Türk şiirinin yenileşmesinde öncü oldu. Türk şiirine konu zenginliği getirdi, yeni biçimler uyguladı. Aruz ölçüsüne esneklik kazandırdı. Dilimizin anlatım olanaklarını genişletti. Düz yazıya da sağlam bir yapı kazandırdı. Dile bol bol Arapça, Farsça sözcükler sokarak, batı dillerindeki birçok kavramı bu yolla karşılama çabası gösterdi.

Önceleri bireysel duyguları işledi, sonra toplum sorunları üzerine eğildi. Yönetim bozukluklarını eleştirdi. Vatan, ulus sevgisiyle bir özgürlük savaşçısı oldu. Hakkında kırktan fazla inceleme kitabı yazılmıştır. En önemlileri Prof. Mehmet Kaplan'ın "Tevfik Fikret ve Şiiri" (1940, 1971) ve Prof. Kenan Akyüz'ün "Tevfik Fikret" (1947) adlı yapıtlardır. Kitaplarında bulunmayan şiirlerini Cevdet Kudret "Son şiirleri" adıyla küçük bir kitapta topladı. Kitapta sağlığında büyük tartışmalara yol açan "Tarih-i Kadım", "Tarih-i Kadime Zeyle", "Doksan Beşe Doğru ", "Revzen-i Mahlü" ve "Han-ı Yağma" başlıklı şiirleri vardır.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Şiirleri; Rübab-ı Şikeste (Kırık Saz, 1896), Halük'un Defteri (1911), Rübabın Cevabı (1912), Şermin (çocuk şiirleri, 1914).