Alm. Walache (m), Walachin, (f), Fr. Valaque (m), İng. Walachian. Osmanlıların Eflâk, Boğdan ve Erdel’de yaşayan Hıristiyan halka verdikleri ad. Ulah tâbiri, en çok Kıpçak yöresinde yaşayanTürklerce kullanılmıştır. Eflâk tâbiri Ulah adından türemiştir. Ayrıca Makedonya’da küçük bir azınlık hâlinde Ulahlar yaşamaktaydı. Hâlen bu durum Bulgaristan ve eski Yugoslavya devletleri arasında anlaşmazlığa sebep olmaktadır.

Ulahlar, Romanya’nın asıl yerli halkı olan Daç’lar ile Romalıların buraya getirdikleri göçmenler karışımıdır. Ulahlar, TunaNehri ile Karpat Dağlarının arasındaki kurak ovalarda yaşarlardı. Ulahlar sırasıyla Bizanslılar, Bulgar kralları,Avarlar ve Macarların yönetiminde yaşadıktan sonra, 15. yüzyılda Osmanlıların idâresi altına girdiler. FâtihSultan Mehmed Hanın 1455’te Eflak ve Boğdan’da hâkimiyet kurmasıyla Ulahlar Osmanlı tâbiiyeti altına geçtiler.

Erdel, Kânûnî devrinde Osmanlı topraklarına katıldıysa da, 1699’da Karlofça Antlaşması sonunda Avusturya tarafından ilhak olundu.

Eflak ve Boğdan’ı idâre edenlere Voyvoda denir ve başlangıçta yerli prensler arasından İstanbul’dan tâyin edilirdi. 1716 yılından 1821’e kadar Dîvân-ı Hümâyun tercümanı Fenerli Rum beylerinden Eflak voyvodası tâyin edildi. 1822’de yerli beylerden voyvoda tâyin edildi. 1859’da Boğdan’la Eflâk birleştirilerek Romanya Devletinin özü teşkil edildi. 1878’de 93 Harbi sonrasında yapılan antlaşmayla Türk hâkimiyetinden çıktı. Erdel, Eflak ve Boğdan topraklarında, sonraları Romanya Devleti kuruldu. Fakat Ulahlar hiçbir zaman Osmanlı idâresindeki huzur ve refaha erişemediler.