Alm. ILO, Fr. ILO, İng. International Labour Organisation. Dünyâ işçilerinin menfaatlerini korumayı gâye edinen Birleşmiş Milletlere (BM) bağlı uzman bir kuruluş. Birinci Dünyâ Savaşı akabindeki Paris Barış Konferansında (1919) Milletler Cemiyetine bağlı olarak kurulan bir ajansın devamı niteliğindedir. İkinci Dünyâ Savaşında Milletler Cemiyetinin kalkmasından sonra da varlığını devam ettirmiş ve BM’nin kurulması üzerine 1946’da Birleşmiş Milletlerin bünyesine girmiştir.

ILO, bütün dünyâ işçilerinin çalışma şartlarını ve hayat seviyelerini geliştirmek, işgücü eğitimi ve kullanımı konularında teknik yardımlar yapmak, kooperatifçilik ve kırsal bölgelerde sanâyi yatırımlarını teşvik etmek gibi konularla uğraşır. Uluslararası göçmenlerin korunması, sendikal hakların savunulması, işçi ve işveren ilişkileri, ekonomik kalkınma ve teknolojik değişimlerin meydana getirdiği sosyal problemlerle de ilgilenir. İşçilerle ilgili istatistikler çıkarır. Uluslararası iş sözleşmeleri hazırlayıp üye devletlerin ilgili makamlarına sunar.

ILO, 1969’da 50. kuruluş yıldönümünü kutlarken “Nobel Barış Ödülü” aldı. Teşkilat 1988 yılında 150 kadar devlet üyesine sâhip oldu. Her ülke dört delegeyle temsil edilmektedir. Bu üyelerden ikisi hükümeti, biri işçileri, diğeri de işverenleri temsil etmektedir. Üyeler, meslek kuruluşlarının da onayı alınarak hükümet tarafından atanır. Her delegenin, genel konferans oturumlarında tam bir oy serbestliği mevcuttur.

Türkiye, 9 Temmuz 1932 senesinde Milletler Cemiyetine girmekle ILO’nun da tabiî üyesi oldu. 1946 yılına kadar teşkilâtın çalışmalarına iştiraki sembolik seviyede oldu. Sonraki yıllarda ise teşkilâtın Yönetim Kurulunda yer aldı.