Lise eğitiminden sonra, bir mesleğe yönelik özel bilgiler sağlayan eğitim kurumu. Modern üniversitelerin kökeni, Avrupa'nın her yanından gelen öğrencilerin okuyabildiği genel eğitim kurumu adlı Orta Çağ okullarına dayanır.

İlk üniversiteler evrensel, yani temel bilimlerin okutulduğu eğitim kurumlarıydı. Öğrencilerle öğretim üyelerinin oluşturduğu bu lonca türü kuruluşlar, Papa'nın ve kralın verdiği izin vergisiyle kurulurdu. Bu gelişmeye 11. yüzyıl sonlarında kurulan ve sonradan Bologna Üniversitesi ve Paris Üniversitesi olarak anılan eğitim kurumları öncülük etti.

Türkiye'deyse ilk üniversite 1863'de İstanbul'da Darülfünun adıyla kuruldu. Darülfünun daha sonra İstanbul Üniversitesi'ne dönüştürüldü ve genişletildi. 1933'den başlayarak, özellikle Almanya'daki nazi rejiminin yurtlarından çıkardığı ya da bu rejimden kaçan profesörlerin gelişi, batı tarzında öğretim ve araştırmanın Türk üniversitelerine yerleşmesini ve birçok bilim adamının yetişmesini sağladı. 1944'de İstanbul Teknik Üniversitesi kuruldu. 1946'da çıkarılan bir yasayla üniversitelerin özerkliği ve tüzel kişiliği hükme bağlandı. Bu yasayla ayrıca Ankara Üniversitesi kuruldu. Daha sonra İstanbul ve Ankara dışındaki pek çok ilde üniversiteler açıldı. 6 Kasım 1981'de bütün yüksek öğretim kurumlarının örgüt, işleyiş, yetki ve sorumluluklarını bir bütün içinde ele alan, çeşitli bakanlıklara ve akademilere bağlı yüksek okulları üniversite çatısı altında toplayan 2547 sayılı Yüksek öğretim Kanunu yürürlüğe kondu. Bu yasayla bütün üniversiteler Yüksek Öğretim Kurulu adını taşıyan bir merkezi organın denetimi altına alındı.