Vüs’at O. Bener 1922’de Samsun’da doğdu. İlkokulu Erzincan’da, ortaokulu Sivas’ta okudu; Bursa Işıklar Askeri Lisesi ve Harp Okulu’ndan sonra 1953’e kadar orduda görev yaptı. 1957’de Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Kamu kuruluşlarında çalıştı; 1992’de emekli oldu.

1950’de New York Herald Tribune gazetesi ile Yeni İstanbul gazetesinin ortaklaşa düzenledikleri öykü yarışmasına katıldı; “Dost” adlı öyküsüyle dikkat çekti. Seçilmiş Hikâyeler, Varlık, Yeditepe dergilerinde yayımladığı öykülerle tanındı. Öykülerinden “Dost” Fransızcaya, “Batak” Almancaya, “İlki” İngilizceye çevrildi. Hakkında, Vüs’at O. Bener: “Bir Tuhaf Yalvaç” (Norgunk, 2004) adlı bir kitap yayımlandı.1 Haziran 2005 tarihinde hayata veda etti.

ESERLERİ:

Öykü: Dost, 1952; Yaşamasız, 1957; Dost, (29 öykü) 1977; (32 öykü) 1986; Siyah-Beyaz, 1993; Mızıkalı Yürüyüş, 1997; Kara Tren, 1998; Kapan, 2001.

Roman: Buzul Çağının Virüsü, 1984; Bay Muannit Sahtegi’nin Notları, 1991. Oyun: Ihlamur Ağacı, 1962; İpin Ucu, 1989.

Şiir: Manzumeler, 1993.

Ödülleri: Ihlamur Ağacı ile 1963 TDK Tiyatro Armağanı; İpin Ucu ile 1980 Abdi İpekçi Tiyatro Armağanı; Siyah-Beyaz ile 1993 Yunus Nadi Yayımlanmamış Öykü Ödülü ve 1993 Sedat Simavi Vakfı Ödülü; Edebiyatçılar Derneği Altın Madalya Onur Ödülü.