(1874 Balıkesir - 1957 İstanbul) Türk öykü, roman ve gazete yazarı. Siyasal Bilgileri bitirdikten sonra bir süre Milli Eğitimde çalıştı. Liselerde müdür yardımcılığı ve müdürlük yaptı. Servet-i Fünun dergisinde öyküleri, romanları, eleştirileri yayımlandı. Servet-i Fünun topluluğunun önde gelen yazarlarından biri olarak bu edebiyatı savundu. İkinci Meşrutiyet'te Tanin gazetesini kurarak politika yazarlığına başladı. İstanbul milletvekili seçilerek, Genel Borçlar Bakanı oldu. İstanbul'un işgali üzerine İngilizlerce Malta'ya sürüldü.

Politik nedenlerden hüküm giyerek Çorum'da 1,5 yıl sürgün kaldı. Affa uğrayıp dönünce Fikir Hareketleri'ni çıkardı. Yedigün, Yeni Sabah gazetesinde başyazar olduktan sonra Kars ve İstanbul milletvekilliği yaptı. Tanin gazetesini yeniden çıkardı. Ardından Ulus gazetesinin başyazarlığına getirildi.

Hüseyin Cahit henüz lise öğrencisiyken Nadide adlı bir roman yayımladı. Servet-i Fünuncuların, ölümüne değin kalemi elinden bırakmayan yazarlarından oldu. Roman, öykü, anı, makale ve eleştiriler yazdı. Edebiyatımızda zaman zaman yaşanan kalem kavgalarıyla ünlendi. Eski edebiyata karşı yeni edebiyatı savundu. İnandığı dava uğrunda savaşmaktan yılmadı. Makalelerinde iki anlama çekilebilen bir anlatım yoluyla hep kesin yargılara vardı. Yalın, açık ve dolambaçsız bir dil kullandı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Hayat-ı Muhayyel (Hayaldeki Yaşam, 1899), Hayat-ı Hakikiye Sahneleri (Gerçek Yaşam Sahneleri, 1910), Niçin Aldatırlarmış (1924); romanları; Nadide (1892), Hayal İçinde (1901); eleştiri; Kavgalarım (1908); anı kitapları; Edebi Hatıralar (1935-1975), Siyasi Hatıralar (1976).