“Bir kelebek kadar ömrüm olsa, örgütlü yapılarda tüketirim.”

Yaşar Seyman

YAŞAR SEYMAN/ SENDİKACI - YAZAR

17 Mart 1954, Erzincan doğumlu.

Ankara Eğitim Enstitüsü’nü ve Bankacılık Enstitüsü’nü bitirdi, İş yaşamına İş Bankası’nda başladı. 1976–1987 arası çalıştı. Bu dönemde sendikacılık yaptı, 1983’ten bu yana BASİSEN (Banka ve Sigorta İşçileri Sendikası) Ankara ve İç Anadolu bölge başkanlığını sürdürüyor. Bir dönem CHP’de Genel Başkan Yardımcılığı yaptı. İlk yazısı (“Ozan Ali Yüce ile Söyleşi”) 1982’de Hürriyet Gösteri’de yer aldı. Daha sonraki yıllarda yazılarını Milliyet, Cumhuriyet gazetelerinde yayımladı. Yedi yıl Bizim Gazete’de köşe yazarlığı yaptı. 14 Nisan 2004’ten bu yana Birgün’de köşe yazarlığı yapıyor. Sendikacı-yazar olarak yaşamını Ankara’da sürdürüyor. Hüznün Coşkusu Altındağ ile 1986 Akademi Kitabevi araştırma inceleme ödülünü aldı. Aynı kitap 1993’te oyunlaştırıldı, Devlet Tiyatrolarında sahnelendi. 2005’te bu kez müzikal olarak, Van Devlet Tiyatrosu’nda oynandı. 1993 Sanat Kurumunca övgüye değer yazar ödülünü ve 1995 Kültür Bakanlığı Özel Ödülünü aldı. 1998’de Sabah gazetesince Cumhuriyet’in 75. Yıldönümü nedeniyle seçilen Aydınlanmanın 75 kadınından biri oldu.

13 Nisan 2007 ‘de Çağdaş Gazeteciler Derneği makale dalında ödülü.

23 Nisan 2007 Global Unıon ( UNI) tarafından verilen ‘ Avrupa’nın Başarılı Kadın Sendikacısı Ödülü’nü Atina’da aldı.

ESERLERİ

Hüznün Coşkusu Altındağ (1986), Umut Gün Işığında (öykü, 1990), Kadın ve Sendika ([1992]), Yüksek Sesle Düşünmenin Tam Sırasıdır, (1997), Söz Sözü Açtı mı? (söyleşi, Hasan Harmancı ile,1998),Umut Gün Işığında (2000), Fındık Çiçek Açınca (2002), Kadının Türküsü metin yazarı (müzikal, 3 Nisan 2004’te Almanya-Oberhausen’de 12 bin kişi izledi.)

Yer aldığı iki eser

Aydınlanmanın Kadınları (1998), Kadınlar Olmadan Asla (1998),

Yüzlerce paneller, tartışmalar yönetti ve konuştu.

Örgütlü toplum ve örgütlü birey olmayı savundu.

SODEV, BASİDAV, BASİSEN, TÜRK – İŞ, Yazarlar Sendikası, Edebiyatçılar Derneği, Dil Derneği ve PEN üyesi.