Alm. Futtersack, Futterbeutel (m), Fr. Musette (f), sac (m) à avoine, İng. Nose-bag. İçinde hayvan yemi bulunan torba. Yüzyıllardır insanın en sâdık arkadaşı, taşıyıcı olan atın Türklerin yanında önemli bir yeri vardır. Günlük iş görmelerinin yanında cenk meydanlarının ele avuca sığmaz yiğitlerinin zafere ulaştırıcıları bunlardı. Böyle bir yardımcının eğeri, özengisi, gemi ve beslenmesinin ayrı bir husûsiyeti vardı. Bilhassa beslenmesine çok dikkat edilirdi. Seyahatlerde yemler torba ile verilirdi. Torbaların boyu ekseriya 50, eni 30-35 cm olurdu. Boyları 60, enleri 50 cm olanlarına da raslanırdı. Bu torba içine yem konduktan sonra bir askılık ile hayvanın kulak çukuruna asılır. Hayvan torbanın içine başını sokarak yer.

Yem torbaları umûmiyetle kıldan yapılır. Kıldan yapılmasının belli başlı sebepleri; hayvan yemini yerken kıl torbada rahatça hava alabilir. Yem tozlu ise bu cins torbada kolayca elenir. Son olarak da kıl torbalar suyu kolayca geçirmedikleri gibi yemi de hemen rutubetlendirmezler. Önemli olan, iyi kıldan îtinâ göstererek dokunmuş olmasıdır.

Eski ve köklü geleneğe, titizlikle riâyet eden atalarımız yollu, püsküllü, süslü, güzel görünüşlü yem torbalarının yapılmasına çok dikkat ederlerdi.