İstanbul’da Sultanahmed Meydanında, Bizans devrinden kalma büyük su sarnıcı. Altıncı yüzyılda birinci Justinianus tarafından İstanbul’un su ihtiyacının karşılanması gâyesiyle inşâ ettirildi.

Sarnıcın suyu, buraya takriben 19 km uzaklıktaki Belgrad Ormanlarından, Cebeci köy kemeri vâsıtasıyla getiriliyordu. 140x70 metrelik bir alanı kaplayan sarnıcın yüksekliği 8 m olup, tavanı 336 tâne sütun üzerinde durmaktadır. Korent tarzı başlıkları olan sütunların toprak altı kısımları yoktur.

Zamânımızda 50-100 cm su bulunan sarnıçta sâdece yağmur suları birikmektedir. Önceleri tavanda bulunan delikler vâsıtasıyla çevrenin su ihtiyacı karşılanırken, şimdi yalnızca turistik bir binâ olarak kullanılmaktadır. 1946 senesinde bir giriş merdiveni ve giriş binâsı yapılan sarnıç, 1951’de ziyârete açılmıştır. 1985’te esaslı bir tâmirden sonra, suyun üzerine platform yapılarak 1987’de yeniden ziyârete açıldı.