Bir yıldızın oluşumu iki şeye ihtiyaç vardır. Bunlar; Madde ve Maddeyi yüksek yoğunluklara ulaşana kadar sıkıştıracak bir mekanizma. Madde uzayda olçukça fazladır. Bu maddeler hemen hemen tümüyle çok küçük miktarlarda diğer elementler ve küçük toz parçacıkları ve uzaysal çöplükler ile karışmış durumda bulunan hidrojen gazından oluşmaktadır. Bazı bölgelerde gaz düzgün bir biçimde dağılmış durumda iken diğer bazı bölgelerde de yoğunlaşmalar görülür. Maddenin toplandığı yerlerde kütle çekimi daha kuvvetlidir. Bu nedenle de gaz kendi kendini daha da sıkıştırarak yüksek yoğunluklara çıkara bilir. Sonuçta tek başına Kütle Çekimi, Gaz'ı yüksek yoğunluklara ulaşana kadar sıkıştıracak bir mekanizma olabilir.

Yoğun, yeni doğmuş bir yıldızın çekirdeğinin çapı bir ışık yılının yarısında daha küçüktür. (2R 4,05 trilyon kilometre) Ama bu boyut olgunlaşmış bir yıldızın boyutlarından milyonlarca kat daha büyüktür. Kütle Çekimi ile birleşen bir çok fiziksel kuvvet, bu ilkel yıldız çekirdeğinin yapısını ve karakterini belirler. Sonuçta gaz bulutu kendi çevresinde dönmekte olup manyetik kuvvetler tarafından da gittikçe sıkıştırılır. Bulutun içinde büzülme ve çökmeye karşı koyan ısı ve basınç vardır. İçeriye doğru etki eden Kütle Çekim kuvveti yeterince büyük olduğunda bulut büzülmeye ve kendi merkezine doğru çökmeye devam eder. Bu olay sürerken açığa çıkan nükleer enerji nedeniylede ısı üretimi meydana gelmektedir. Açığa çıkan ısı kızılötesi ışınım biçimine dönüşür. Büzülen gaz bulutunun yoğunluğu ve sıcaklığı artar.Dönen bir bulutta merkez etrafında Güneş sistemi boyutlarında bir gaz ve toz diski oluşabilir.Sonuçta kaçınılmaz olarak merkezde sıcaklık 10.000.000 C (10 milyon derece santigrad)'ı bulur. Bu sıcaklıkta merkezde nükleer tepkimeler başlar ve bulut bir yıldıza dönüşür. Bu evre Protostar evresi olarak adlandırılır.

Oluşabilecek en küçük yıldız Güneşin kütlesinin onda biri kadar olabilir en büyüğü ise 100 katı olabilir. Onda birinden daha küçük kütleler hiçbir zaman sıcaklığını nükleer tepkime olabilecek sıcaklığa gelene dek yükseltemezler. 100 katından daha büyük olanlarda ise kendi ışınımlarının dışarıya doğru etkiyen basıncı ile dağılırlar. Şimdiye kadar anlattıklarımızdan çıkan sonuç ise bir yıldızın doğumu için gereken süre yıldızı kütlesi ile değişir. Bir takım hesaplamalar ve ortaya konuşan teorilere göre Güneş'in doğumu yaklaşık olarak 10 milyon yıl gerektirmiştir. Güneş kütlesinin onda birine sahip kütleli yıldızların doğum süreleri 100 milyon yıl, Yüz katına sahip bir yıldız içinde 10 bin yıla gerek vardır.