Kişinin, toplumun ya da kendi yaş grubunun genel zekâ ortalamasının önemli derecede altında bir zekâ düzeyine sahip olması durumu. Zekâ gelişimi bebeklik, çocukluk ,ergenlik ve yetişkinlik dönemlerinde önemli değişiklikler geçirerek süren önemli bir süreçtir. Çocuğun beş yaşından sonraki zekâ gelişim süreci erişkin dönemler için önemli bir göstergedir. Zekâ düzeyi için IQ terimi kullanılır ve "zekâ bölümü" olarak bilinen iki İngilizce sözcüğün (Intellicence Quontient) baş harflerinden oluşur.

Zekâ ölçümü için değişik testler kullanılır. Sonuçta çıkan değerler kişinin zekâ düzeyini gösterir.

Kişinin IQ sayısının 70'in altındaki bir düzeyde olması; evde, okulda ve arkadaş ilişkilerinde uyum sorunu göstermesi, iletişimde, kendine bakımda, toplumsal yeteneklerde, kendini yönlendirmede, sağlığını korumada, okul çalışmalarında gerilik veya başarısızlık olması zekâ geriliğinin göstergeleridir. Ya da, bir başka deyişle, zekâ geriliği "günlük yaşamda karşılaşılan sorunları çözmedeki zorluk" şeklinde de tanımlanabilir.

Hafif derecede (IQ sayısı 55-69 arası) zekâ geriliklerinin toplumda görülme oranı yüzde 2-3'tür. Bunun yanında, orta ve ağır derecedekilerin (IQ sayısı 25-54 arası) oranı binde üçtür.

Zekâ geriliği olan kişilerin yaklaşık yüzde 35'inde kalıtsal bir neden görülebilir. Enfeksiyon, travma ve zehirler gibi dış etkenler, doğum öncesi, doğum sırası ve doğum sonrasındaki etmenler, doğum sorunları ve erken doğma gibi etmenler zekâ geriliği olan çocukların yaklaşık üçte birinde nedeni açıklayabilmektedir.

İLGİLİ KONULAR

Zekâ