son devir din adamlarından. İsmi Muhammed Ziyâeddîn’dir. Nurşînî nisbesiyle meşhur olmuştur. Büyük velî Abdurrahmân Tâgî’nin oğludur. 1857 (H. 1273) senesi Ocak ayında Bitlis’in Hizân ilçesinin İspayirt bucağına bağlı Üsb köyünde doğdu. 1924 (H. 1342) senesi Şubat ayında Nurşin’de vefât etti. Kabri Nurşin’dedir.

Âlim ve evliyâ bir zâtın oğlu olanMuhammedZiyâeddîn Nurşînî ilk tahsilini babası Abdurrahmân Tâgî’den gördü. Babasının yanında terbiye görüp ilim öğrendi ve tasavvufa çalıştı. Zâhirî ilimlerde ve tasavvufta yüksek derecelere kavuştu. Daha sonra babasının talebelerinden Şeyh Fethullah Verkânisî’nin sohbetlerinde ve ilim meclislerinde bulundu. Nakşibendiyye yolunun esaslarına göre yetişti. Hocası, ona ilimde ve tasavvufta icâzet (diploma) verip, ilim öğretmekle ve talebe yetiştirmekle vazifelendirdi. Hocasının sağlığındayken on sene, vefâtından sonra da yirmi dört sene dînî ilimleri öğretti. Sohbetlerinde insanlara İslâm dîninin emir ve yasaklarını anlattı. 1914 senesinde başlayan Birinci Dünyâ Harbi sırasında akrabâ, tâbî ve talebeleriyle birlikte Ruslara ve Ermenilere karşı kahramanca savaştı. Kardeşi Muhammed Said, Muhammed Eşref ve birçok sevenleri şehit oldular. Kendisi de bir merminin isâbeti neticesinde bir kolunu kaybetti. Dînine ve milletine yaptığı hizmet ve fedâkarlıklarından dolayı bütün âlimlerin ve devlet adamlarının hürmet ve takdirlerini kazandı.

Ömrü boyunca Allahü teâlânın dînini öğrenmeye ve öğretmeye çalışan Muhammed Ziyâeddîn Nurşînî pekçok talebe yetiştirdi. Muhammed Ziyâeddîn Nurşînî hazretlerinin önde gelen talebelerinden MuhammedAlâeddîn Uhînî onun çeşitli kimselere yazdığı mektuplarını Mektûbât adıyla topladı. Ahmed Haznevî, Muhammed Ma’sum-ı Sânî, Seyyid Muhammed Şerîf Arabkendi ve Adıyamanlı Abdülhakim Hüseynî onun önde gelen talebelerinden olup, ondan ilim, irfan ve feyz aldılar. Başka talebeler de yetiştiren Muhammed Ziyâeddîn Nurşînî 1924 (H.1342) senesinde Nurşîn’de vefât etti. Babası Abdurrahmân Tâgî hazretlerinin türbesi yanında defn edildi.