İran’daki Müslüman hânedanlardan. Taberistan ve Gürgan’a hâkim olan hânedanın kurucusu, Deylemli ücretli askerlerin kumandanlarından Merdâviç bin Ziyâr idi. Sâmânilerin iç mücâdelesinden faydalanıp, hâkimiyetini İsfehan ve Hemedan’ın güneyine kadar genişletti. Merdaviç bin Ziyâr, 395’te kendi askerlerince öldürüldü. Ziyârîler, geçici olarak parçalandı. Merdaviç’in kardeşi Vuşmegir, sâdece Hazar Denizi eyâletinde Sâmânilere bağlı kaldı. Ziyârîler, 10. yüzyılda, Kuzey İran’daki Büveyhî-Sâmânî mücâdelelerinde mühim rol oynadılar. Şems el-Me’âlî Kabus bin Vuşmegir (978-1012) zamânında kültür hayâtına önem verildi. Kendileri gibi Ehl-i sünnet olan Gaznelilerin hâkimiyetini tanıdılar. Evlilik yolu ile iki hânedan arasında akrabalık da tesis edildi. Ziyârî emirlerinden Keykâ’ûs, Fars edebiyatının meşhur eserlerinden Kâbusnâme’yi yazmıştır.

Ziyârî Emirleri:

Merdâviç bin Ziyâr (927-935)

Zahireddevle Vuşmegir (935-967)

Zahireddevle Busutûn (967-978)

Şems el-Me’âlî Kâbus (978-1012)

Felek el-Me’âlî Menûçihr (1012-1029)

Anûşirvan (1029-1049)

Unsur el-Me’âlî Keykâ’ûs (1049-')

Gilân Şah ('-1090)